elisa 300

Dagelijkse ontwaakpogingen, propofolinfusiesyndroom, snelle neurologische beoordeling van de beademde intensive-carepatiënt of vermindering van een delier ‒ op de IC zijn er veel aanleidingen voor het gebruik van inhalatieanesthetica. Wij zijn deze uitdaging aangegaan en hebben een uitgebreide strategie geïmplementeerd voor de veiligheid van anesthesiewerkstations, inclusief essentiële prestatiekenmerken. Deze strategie omvat niet alleen de veilige werking van IC-ademhalingstoestellen, maar ook de invloed van anesthesiegassen op de materialen van deze apparatuur. De anesthesiefunctie compenseert de in- en uitademingsweerstand van het Sedaconda-systeem, waardoor verlenging van de gemiddelde uitademtijd wordt voorkomen, het risico op air trapping wordt verminderd en de nauwkeurigheid van de volumemeting wordt gegarandeerd.

In combinatie met de LEOLYZER-multigassensor kunnen inhalatieanesthetica optioneel rechtstreeks met de elisa nauwkeurig worden gemeten en bewaakt.

In het tijdperk van longbeschermende beademingsvormen kan de efficiëntie van de beademing worden geoptimaliseerd met gerichte maatregelen om de verhouding tussen het dode volume en het ademluchtvolume te verkleinen. Capnografie als grafische weergave van de expiratoire CO₂-concentratie is een essentieel onderdeel van de monitoring rond het bed van de beademde patiënt. Capnografie visualiseert de CO₂-kinetiek op een niet-invasieve manier en in realtime. In de dagelijkse praktijk wordt het voornamelijk gebruikt om de juiste intubatie te bepalen en om het toe te dienen ademminuutvolume van de beademing aan te passen. Capnografie kan echter veel verdergaande en klinisch bijzonder waardevolle aanvullende informatie leveren, vooral in de vorm van volumetrische capnografie, die klinisch nog niet op grote schaal wordt toegepast. Dit omvat het monitoren en optimaliseren van de beademing en het beoordelen van de gaswisseling. Hiermee beschikt het behandelteam over klinische parameters voor besluitvorming aan het bed die voorheen alleen verkregen konden worden met behulp van complexere, invasievere, niet-geautomatiseerde procedures.

Door automatische regeling van de inspiratoire zuurstofconcentratie op basis van pulsoximetrie kan zuurstof worden toegediend volgens de richtlijnen. Hoge zuurstofconcentraties kunnen namelijk ongewenste bijwerkingen veroorzaken, variërend van ontstekingsreacties van de luchtwegen, resorptie-atelectase en krampaanvallen tot verhoogde ziekenhuissterfte. Tijdens high-flow zuurstoftherapie en beademing is het cruciaal om de zuurstofsaturatie nauwlettend te monitoren en de inspiratoire zuurstofconcentratie continu aan te passen aan het individuele therapiebereik. De LEOCLAC maakt dit mogelijk dankzij geïntegreerde pulsoximetrie. In combinatie met invasieve of niet-invasieve beademing evenals HFT (Highflow-Therapie) analyseert de LEOCLAC continu de kwaliteit van de pulsgolf en detecteert mogelijke artefacten. Voor de LEOCLAC is een groot aantal maten en modellen SpO₂-sensoren beschikbaar. Hartslag, zuurstofsaturatie en Pleth-curve kunnen onafhankelijk van de LEOCLAC worden bewaakt. Beoordeling van de FiO₂-regeling gaat heel eenvoudig aan de hand van een slimme grafiek.

Het dichtklappen en weer openen van de longblaasjes synchroon met de ademhaling (alveolar cycling) bij ARDS-patiënten brengt aanzienlijke schade toe aan het longweefsel en vormt een onafhankelijke risicofactor voor hogere mortaliteit. PEEPfinder kan worden gebruikt om de instellingen van het ademhalingstoestel te optimaliseren en zo longbeschermende beademing te ondersteunen. De manoeuvre wordt uitgevoerd binnen een veilig venster en kan worden gecombineerd met een preoxygenatiefunctie. De geavanceerde quasi-statische PV-tool ondersteunt de gebruiker bij het beoordelen van stress en spanning. Dankzij intelligente algoritmen en uitgebreide veiligheidsfuncties is het eenvoudig om de elastische eigenschappen van de long te bepalen. Hiervoor zijn uitgebreide analyseopties beschikbaar. Met grafische evaluatieondersteuning voor het detecteren van buigpunten, het registreren van stressindices en het opslaan van referentieloops kan het veilige beademingsvenster eenvoudig worden bepaald.